Sponsorbrief
Blijf op de hoogte en volg Gwen
25 Februari 2013 | Swaziland, Manzini
Lieve vrienden en familie,
vorige week ben ik terug gekomen uit Afrika. Mijn ‘thuisbasis’ was het kleine landje Swaziland, waar ik 4 weken les heb gegeven en activiteiten heb georganiseerd op een schooltje voor kwetsbare kinderen. Daarnaast heb ik nog twee weken een reis gemaakt naar Zuid-Afrika en Mozambique. Wat ik daar zag heeft mijn ogen echt doen openen; wat een armoede! Het klinkt cliché, maar door dit met eigen ogen gezien te hebben kwam het grote besef hoe bevoorrecht wij zijn om in een land als Nederland geboren te zijn.
Ik zal eerst even kort wat informatie geven over de omstandigheden in Swaziland. Ongeveer 70% van de bevolking in Swaziland leeft onder de armoedegrens en meer dan de helft van de bevolking leidt aan HIV en/of Tuberculose. Door het grote aantal sterfgevallen (de meeste mensen besmet met HIV sterven tussen de 20 en 40 jaar) door HIV is de levensverwachting gemiddeld 48.6 jaar. Indrukwekkend vond ik het antwoord van onze gids uit Swaziland (die met ons mee ging naar het Krugerpark) op mijn vraag hoe oud olifanten worden. Hij zei; “olifanten hebben geluk, ze worden ongeveer 65 jaar”. Hierop antwoordde ik; “hoezo geluk? Ik hoop toch wel dat ik iets ouder wordt dan 65 jaar!”. Waarop de gids weer antwoordde: “65?! Ik weet toch zeker dat ik overleden ben voor die tijd. En ik hoop het ook, want de kwaliteit van het leven is niets meer op die leeftijd”.
Daarnaast is 75% van de mensen in Swaziland werkloos. Ik heb veel locale mensen gesproken die een hoge opleiding hebben afgerond op de universiteit, maar nog steeds leven in armoede omdat het vrijwel onmogelijk is een baan te vinden.
Ook werd ik tijdens het vrijwilligerswerk elke dag weer geconfronteerd met de armoede. Ik heb gewerkt op verschillende NCP’s (Neighbourhood Care Points). Op een NCP worden wezen en andere kwetsbare kinderen gratis voorzien van voedsel, zorg en educatie; dit alles wordt geregeld door vrijwilligers. Ik heb vrijwilligerswerk gedaan via de organisatie ‘All Out Africa’; een non-profit organisatie die zich inzet voor verschillende sociale projecten, zoals het opzetten van NCP’s. De kinderen op de NCP’s droegen vieze, kapotte kleertjes en hadden vaak een dikke, opgezwollen buik, wat natuurlijk wijst op chronische ondervoeding. Ik werkte met kinderen tussen de 2 en 7 jaar; over het algemeen hadden deze kinderen geen ouders meer en leefden bij een van hun grootouders, of werden verzorgd door een oudere broer of zus. Het kwam zelfs voor dat kinderen uit een ‘child headed household’ kwamen; een gezin dat alleen bestaat uit kinderen, omdat er geen ouder of ander volwassen familielid meer aanwezig is om voor de kinderen te zorgen. Deze kinderen hebben vaak een zware behoefte aan hulp.
Toen ik vorige week landde op Schiphol, en alle mensen en zakenmannetjes met hun laptop, smartphone en dure winterjassen met bondkraag zag lopen, kreeg ik opeens het gevoel van: als al deze mensen toch eens een paar euro zouden afgeven, zouden er in Afrika duizenden mensen gered kunnen worden. Natuurlijk probeer ik het ook wel te relativeren, het is daar nu eenmaal een andere wereld en je kunt dat niet zomaar veranderen. Toch heb ik in Swaziland ervaren dat je met een klein bedrag al een heleboel in het leven van een persoon kan veranderen. Zo heb ik zelf een kindje gesponsord; 7 jaar lang betaal ik elk jaar 120 euro, waardoor dit kind in staat is om naar school te gaan en haar middelbare school af te ronden. Hiermee kan ik een groot verschil maken in haar toekomst. Het is dan misschien één leven waarin je een verschil maakt en je veranderd er absoluut niet de wereld mee, maar dan denk ik altijd: wij vinden onszelf toch ook belangrijk, dat we een goede opleiding afronden, een goede baan krijgen, etc. Dus als je het in een kleiner geheel bekijkt is de bijdrage die je kan leveren aan het leven van één persoon al heel wat! Nu voelen jullie al aan wat ik ga vragen.. en nee, ik vraag echt niet iedereen om jaarlijks 120 euro te geven om een kind te sponsoren. Ik heb iets anders in gedachten, waarmee met het doneren van een paar euro per persoon al iets heel groots bereikt kan worden.
De organisatie ‘All Out Africa’ heeft een ‘Food Security Project’. Er zijn bepaalde centra’s in Swaziland die gratis voedsel bieden aan kwetsbare kinderen, en families die niet in staat zijn om zichzelf dagelijks te voorzien van voedsel. Doordat het aantal kinderen en families die elke dag geconfronteerd worden met voedseltekort zo ontzettend groot is, zijn deze centra’s niet in staat om al deze mensen tegemoet te komen. Met behulp van donaties zijn deze centra’s in staat om voedsel te kopen met een hoge waarde aan voedingstoffen, zoals vers fruit en groenten. Ook zal een gedeelte van de donatie worden gebruikt om groenten te planten in de tuinen naast de NCP’s, zodat er elke dag vers voedsel aan de kinderen geboden kan worden. Daarnaast worden deze tuinen gebruikt als educatie aan de kinderen, om hen te leren hoe ze groenten en fruit thuis kunnen verbouwen. Tijdens mijn verblijf in Swaziland heb ik meer informatie gevraagd over dit project, en het blijkt dat met 25 euro per maand een heel gezin van voedsel voorzien kan worden.
Wanneer iedereen uit mijn directe omgeving zo lief is om wat geld te doneren (ook al is het maar een paar euro), verwacht ik dat ik heel wat bij elkaar kan verzamelen om dit project te steunen. Het is absoluut niet verplicht, en ik ga je echt niet negeren als je er niet aan mee wilt werken (misschien een beetje haha), maar ik zou het super vinden en heel erg op prijs stellen wanneer jullie je samen met mij willen inzetten voor dit project! Natuurlijk verwacht ik ook dat jullie behoefte hebben om te weten waar het geld precies heen gaat. Ik heb mijn plannen al bespreekbaar gemaakt bij iemand van de organisatie “All Out Africa”, en ze heeft me beloofd om foto’s van de gezinnen te sturen die kunnen overleven van het voedsel dat door onze donaties geboden kan worden. Deze zal ik natuurlijk naar iedereen sturen, die zo vriendelijk is geweest een bedrag te doneren.
Daarnaast heb ik ook nog een ander kleiner project in gedachten, maar het ligt aan het bedrag wat ik kan inzamelen of het mogelijk is hier wat mee te doen. Tijdens mijn verblijf in Afrika heb ik namelijk een hele lieve, zorgzame vrouw leren kennen die werkt als manager voor de sponsorprojecten. Ze zet zich elke dag voor de volle 100% in om sponsoren te zoeken voor alle mensen in nood. Toen ik haar op een dag aanbood om mee te gaan lunchen, was ze maar al te blij, omdat ze naar haar zeggen vaak het geld niet had om voor haarzelf een lunch te kopen. Tijdens deze lunch kwam ik erachter dat ook deze vrouw, met een redelijk goede baan, maar 2 euro per dag verdiend en niet in staat is om de school voor haar enige kind te betalen. Het deed me erg veel dit te horen, aangezien ik elke dag weer zag hoe hard deze vrouw zich inzette om andere kinderen te helpen. Ze vertelde me dat het niet toegestaan is om een sponsor te zoeken voor je eigen kind wanneer je werkt voor deze organisatie. Wanneer ik wat meer geld zou kunnen inzamelen, zou ik deze vrouw heel graag willen helpen door de school van haar kindje te betalen. Dit hangt allemaal af van het bedrag dat ik kan inzamelen…
Ik zou het dus SUPER vinden als jullie me zouden willen helpen. Dit zouden jullie kunnen doen door een kleine financiële bijdrage te storten op het volgende rekeningnummer:
48.28.61.142 ter name van Gwen Aben
Ik zal jullie zeker op de hoogte houden van wat er precies met het geld gebeurt, en foto’s sturen van de gezinnen die dankzij jullie hulp geholpen kunnen worden! Alvast heel erg bedankt! Als jullie nog vragen of opmerkingen hebben, kunnen jullie me altijd mailen, bellen of smsen!
Liefs, Gwen
vorige week ben ik terug gekomen uit Afrika. Mijn ‘thuisbasis’ was het kleine landje Swaziland, waar ik 4 weken les heb gegeven en activiteiten heb georganiseerd op een schooltje voor kwetsbare kinderen. Daarnaast heb ik nog twee weken een reis gemaakt naar Zuid-Afrika en Mozambique. Wat ik daar zag heeft mijn ogen echt doen openen; wat een armoede! Het klinkt cliché, maar door dit met eigen ogen gezien te hebben kwam het grote besef hoe bevoorrecht wij zijn om in een land als Nederland geboren te zijn.
Ik zal eerst even kort wat informatie geven over de omstandigheden in Swaziland. Ongeveer 70% van de bevolking in Swaziland leeft onder de armoedegrens en meer dan de helft van de bevolking leidt aan HIV en/of Tuberculose. Door het grote aantal sterfgevallen (de meeste mensen besmet met HIV sterven tussen de 20 en 40 jaar) door HIV is de levensverwachting gemiddeld 48.6 jaar. Indrukwekkend vond ik het antwoord van onze gids uit Swaziland (die met ons mee ging naar het Krugerpark) op mijn vraag hoe oud olifanten worden. Hij zei; “olifanten hebben geluk, ze worden ongeveer 65 jaar”. Hierop antwoordde ik; “hoezo geluk? Ik hoop toch wel dat ik iets ouder wordt dan 65 jaar!”. Waarop de gids weer antwoordde: “65?! Ik weet toch zeker dat ik overleden ben voor die tijd. En ik hoop het ook, want de kwaliteit van het leven is niets meer op die leeftijd”.
Daarnaast is 75% van de mensen in Swaziland werkloos. Ik heb veel locale mensen gesproken die een hoge opleiding hebben afgerond op de universiteit, maar nog steeds leven in armoede omdat het vrijwel onmogelijk is een baan te vinden.
Ook werd ik tijdens het vrijwilligerswerk elke dag weer geconfronteerd met de armoede. Ik heb gewerkt op verschillende NCP’s (Neighbourhood Care Points). Op een NCP worden wezen en andere kwetsbare kinderen gratis voorzien van voedsel, zorg en educatie; dit alles wordt geregeld door vrijwilligers. Ik heb vrijwilligerswerk gedaan via de organisatie ‘All Out Africa’; een non-profit organisatie die zich inzet voor verschillende sociale projecten, zoals het opzetten van NCP’s. De kinderen op de NCP’s droegen vieze, kapotte kleertjes en hadden vaak een dikke, opgezwollen buik, wat natuurlijk wijst op chronische ondervoeding. Ik werkte met kinderen tussen de 2 en 7 jaar; over het algemeen hadden deze kinderen geen ouders meer en leefden bij een van hun grootouders, of werden verzorgd door een oudere broer of zus. Het kwam zelfs voor dat kinderen uit een ‘child headed household’ kwamen; een gezin dat alleen bestaat uit kinderen, omdat er geen ouder of ander volwassen familielid meer aanwezig is om voor de kinderen te zorgen. Deze kinderen hebben vaak een zware behoefte aan hulp.
Toen ik vorige week landde op Schiphol, en alle mensen en zakenmannetjes met hun laptop, smartphone en dure winterjassen met bondkraag zag lopen, kreeg ik opeens het gevoel van: als al deze mensen toch eens een paar euro zouden afgeven, zouden er in Afrika duizenden mensen gered kunnen worden. Natuurlijk probeer ik het ook wel te relativeren, het is daar nu eenmaal een andere wereld en je kunt dat niet zomaar veranderen. Toch heb ik in Swaziland ervaren dat je met een klein bedrag al een heleboel in het leven van een persoon kan veranderen. Zo heb ik zelf een kindje gesponsord; 7 jaar lang betaal ik elk jaar 120 euro, waardoor dit kind in staat is om naar school te gaan en haar middelbare school af te ronden. Hiermee kan ik een groot verschil maken in haar toekomst. Het is dan misschien één leven waarin je een verschil maakt en je veranderd er absoluut niet de wereld mee, maar dan denk ik altijd: wij vinden onszelf toch ook belangrijk, dat we een goede opleiding afronden, een goede baan krijgen, etc. Dus als je het in een kleiner geheel bekijkt is de bijdrage die je kan leveren aan het leven van één persoon al heel wat! Nu voelen jullie al aan wat ik ga vragen.. en nee, ik vraag echt niet iedereen om jaarlijks 120 euro te geven om een kind te sponsoren. Ik heb iets anders in gedachten, waarmee met het doneren van een paar euro per persoon al iets heel groots bereikt kan worden.
De organisatie ‘All Out Africa’ heeft een ‘Food Security Project’. Er zijn bepaalde centra’s in Swaziland die gratis voedsel bieden aan kwetsbare kinderen, en families die niet in staat zijn om zichzelf dagelijks te voorzien van voedsel. Doordat het aantal kinderen en families die elke dag geconfronteerd worden met voedseltekort zo ontzettend groot is, zijn deze centra’s niet in staat om al deze mensen tegemoet te komen. Met behulp van donaties zijn deze centra’s in staat om voedsel te kopen met een hoge waarde aan voedingstoffen, zoals vers fruit en groenten. Ook zal een gedeelte van de donatie worden gebruikt om groenten te planten in de tuinen naast de NCP’s, zodat er elke dag vers voedsel aan de kinderen geboden kan worden. Daarnaast worden deze tuinen gebruikt als educatie aan de kinderen, om hen te leren hoe ze groenten en fruit thuis kunnen verbouwen. Tijdens mijn verblijf in Swaziland heb ik meer informatie gevraagd over dit project, en het blijkt dat met 25 euro per maand een heel gezin van voedsel voorzien kan worden.
Wanneer iedereen uit mijn directe omgeving zo lief is om wat geld te doneren (ook al is het maar een paar euro), verwacht ik dat ik heel wat bij elkaar kan verzamelen om dit project te steunen. Het is absoluut niet verplicht, en ik ga je echt niet negeren als je er niet aan mee wilt werken (misschien een beetje haha), maar ik zou het super vinden en heel erg op prijs stellen wanneer jullie je samen met mij willen inzetten voor dit project! Natuurlijk verwacht ik ook dat jullie behoefte hebben om te weten waar het geld precies heen gaat. Ik heb mijn plannen al bespreekbaar gemaakt bij iemand van de organisatie “All Out Africa”, en ze heeft me beloofd om foto’s van de gezinnen te sturen die kunnen overleven van het voedsel dat door onze donaties geboden kan worden. Deze zal ik natuurlijk naar iedereen sturen, die zo vriendelijk is geweest een bedrag te doneren.
Daarnaast heb ik ook nog een ander kleiner project in gedachten, maar het ligt aan het bedrag wat ik kan inzamelen of het mogelijk is hier wat mee te doen. Tijdens mijn verblijf in Afrika heb ik namelijk een hele lieve, zorgzame vrouw leren kennen die werkt als manager voor de sponsorprojecten. Ze zet zich elke dag voor de volle 100% in om sponsoren te zoeken voor alle mensen in nood. Toen ik haar op een dag aanbood om mee te gaan lunchen, was ze maar al te blij, omdat ze naar haar zeggen vaak het geld niet had om voor haarzelf een lunch te kopen. Tijdens deze lunch kwam ik erachter dat ook deze vrouw, met een redelijk goede baan, maar 2 euro per dag verdiend en niet in staat is om de school voor haar enige kind te betalen. Het deed me erg veel dit te horen, aangezien ik elke dag weer zag hoe hard deze vrouw zich inzette om andere kinderen te helpen. Ze vertelde me dat het niet toegestaan is om een sponsor te zoeken voor je eigen kind wanneer je werkt voor deze organisatie. Wanneer ik wat meer geld zou kunnen inzamelen, zou ik deze vrouw heel graag willen helpen door de school van haar kindje te betalen. Dit hangt allemaal af van het bedrag dat ik kan inzamelen…
Ik zou het dus SUPER vinden als jullie me zouden willen helpen. Dit zouden jullie kunnen doen door een kleine financiële bijdrage te storten op het volgende rekeningnummer:
48.28.61.142 ter name van Gwen Aben
Ik zal jullie zeker op de hoogte houden van wat er precies met het geld gebeurt, en foto’s sturen van de gezinnen die dankzij jullie hulp geholpen kunnen worden! Alvast heel erg bedankt! Als jullie nog vragen of opmerkingen hebben, kunnen jullie me altijd mailen, bellen of smsen!
Liefs, Gwen
-
25 Februari 2013 - 16:18
Jeroen:
Fantastisch wat je doet Gwen! Mijn bijdrage heb je. -
25 Februari 2013 - 16:42
Gwen Aben:
Super bedankt jeroen! Jij bent de eerste haha! Erg lief.... -
25 Februari 2013 - 17:43
Frank & Evelien:
Mooi initiatief, Gwen.
Bijdrage komt eraan! -
25 Februari 2013 - 18:14
Annie Aben:
ik ga zeker geld overmaken naar je Gwen.
Ben reuze trots op je
-
25 Februari 2013 - 18:15
Elsgerrats:
Geweldig Gwen
We zitten momenteel zelf wat minder bij kas
Maar als het hier wat beter gaat,ben jij de eerste die wat krijgt
Voor je ontzettend mooie goede doel
els gerrats -
25 Februari 2013 - 20:00
Wilma Rongen:
Mooi initiatief Gwen, de bijdrage komt ! -
25 Februari 2013 - 20:02
Gwen Aben:
Harstikke bedankt!! -
26 Februari 2013 - 11:18
Jos Koenen:
Hartstikke goed initiatief Gwen.
Wij weten dat onze bijdrage door jouw toedoen rechtstreeks op de goede plaats komt.
Bijdrage is onderweg.
Jos en Jet -
26 Februari 2013 - 16:52
Marion :
Ha Gwen,
geweldig om te lezen hoe jij daar in je element bent.
Natuurlijk doen wij ook een bijdrage.
Helemaal top!!!
Ben natuurlijk apetrots op je :-) -
26 Februari 2013 - 18:47
Barry En Angela Janssen:
Goed bezig Gwen , wij gaan hier ook zeker aan mee doen. Super initiatief..... Bijdrage is unterwegs. Groete uut Loon. -
26 Februari 2013 - 21:26
Stans Garé:
Hoi Gwen,
Je vertelt een indringend verhaal. Zou het een idee zijn om en sponsoractie op te zetten op de Vlaswei? Ik denk dat je je verhaal daar heel goed kwijt kunt, vooral als dat ook met foto's ondersteund kan worden. De kinderen en hun ouders/verzorgers willen zich hier vast wel voor in zetten. Succes met de inzameling!
warme groet, Stans -
27 Februari 2013 - 09:58
Gwen Aben:
Super bedankt iedereen voor de lieve berichtjes, het schiet nu al best wel op met het bedrag. Dat is een goed idee Stans! Denk je dat het een goed idee is om een presentatie te houden, of bijvoorbeeld een brief rond te sturen met kort het verhaal.. of iets anders? Groetjes -
26 Maart 2013 - 11:14
Stefanie:
Hoi Gwen. je kent mij niet maar ik lees je verhaal op internet terwijl ik informatie zoek over Swaziland. Als alles meezit gaan mijn dochter en ik ergens begin volgend jaar weer terug naar Zuid Afrika voor de derde keer om vrijwilligerswerk te doen op een projekt in Port Elisabeth. Eerst wil ik zeggen dat ik het fantastisch van je vind dat je je zo ontzettend inzet voor deze mensen. Uit ervaring weet ik dat de armoede en de HIV een enorm probleem zijn, waarschijnlijk in Swaziland net zo erg als in de townships in Zuid Afrika. ik zou je heel graag ondersteunen met je projekt, maar we hebben momenteel nog ons eigen projekt in Zuid-Afrika, onze 28 weeskindertjes....
Wat ik je wil vragen, we denken erover om in Swaziland te gaan kijken. Is het veilig daar voor twee vrouwen om rond te reizen? Alvast heel erg bedankt voor je antwoord en veel succes met je aktie!
-
26 Maart 2013 - 20:49
Gwen Aben:
Hoi Stefanie,
wat leuk dat jullie ook bezig zijn met een project! Ik ben nooit in de townships in Zuid-Afrika geweest, maar dat zullen wel ongeveer vergelijkbare omstandigheden zijn als in Swaziland. Swaziland is zeker veilig genoeg om rond te reizen, ook voor vrouwen. Ik denk dat het een beetje vergelijkbaar is als in Zuid-Afrika, het is beter als je 's avonds niet alleen over straat gaat wandelen.. maar als je bijvoorbeeld naar een uitgaansgelegenheid wilt gaan of iets dergelijks, is het prima te doen om een taxi te nemen. Ik heb me persoonlijk nooit een moment onveilig gevoeld, en ik heb ook verschillende keren in de middag met een ander meisje door de straten van Swaziland gelopen, met locals gepraat etc. Alle locals zijn super vriendelijk, en altijd in voor een praatje. Ik ben in totaal 4 weken in Swaziland geweest en heb verder niks raars meegemaakt of geen rare verhalen gehoord. Een echte aanrader voor de accommodatie n is de Lidwala Lodge, echt een paradijsje! Ook de wandelroute achter de lodge is mooi om een keer mee te maken. Als je nog vragen etc. hebt, stuur me gerust een mailtje: g_gwenniej@hotmail.com.
Oja, zou je wat meer informatie kunnen geven over het project in Port Elisabeth? Ik wil binnenkort weer vrijwilligerswerk gaan doen, en ben nog aan het oriënteren waar etc. Misschien is dat voor mij ook wel een optie!
Groetjes Gwen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
